Diverse reïncarnatietherapeuten
“De eerste keer reïncarnatietherapie” (1997)
Joke
De eerste keer reïncarnatietherapie: “Een nieuwe klant is altijd spannend voor me. Deze wil ik dat haar financiële administratie controleer voor ….? lets alternatiefs geloof ik. Ik heb het daar niet zo op. Dan stapt er een levendige, spraakzame vrouw mijn kantoor binnen. Ze charmeert me, boeit me. De administratie wordt bijzaak, terwijl ze vertelt over haar Stichting: een opleiding voor reïncarnatietherapeut. Het duurt even voordat ik het allemaal begrijp, maar reïncarnatietherapie blijkt een eye-opener. Na een succesvolle therapie was ik verloren. Zeven jaar later ben ik zelf reïncarnatietherapeut.”
Carine
“Dit leven wilde ik even rust, ik heb in m’n vorige levens al zoveel kinderen gehad.” Haar antwoord verbaasde me. Er hingen immers allerlei foto’s van verschillende kinderen op de gang. Ik wist niet wat ik hierop moest zeggen. Dit leven, vorige levens? Zo had ik er nog nooit over nagedacht. Een gevoel van opluchting maakte zich van me meester: wat een geweldige reden om de vraag wel of geen kinderen los te laten. De kans om een open dag bij te wonen met een ‘crack’ uit Amerika, greep ik met beide handen aan. Een zwaarlijvige man vulde het lege schoollokaal op, samen met een iele, roodharige assistent. Ze vertelden over hun werk. De demo maakte meer indruk. De geboorte en alle ontlading grifte zich in m’n netvlies …”
Wim
“De eerste keer dat ik ‘het’ ga doen…. En bij ‘het’ moet je niet denken aan ‘het’ waar we meestal aan denken bij dit lid-woord. Mijn eerste keer beleef ik als ik een reïncarnatietherapeute bel om een afspraak te maken voor een gesprek. Maar die handeling heeft gek genoeg dezelfde impact als het afspraakje voor de eerste keer dat ik ‘het’ ging doen… Ze klinkt erg aardig, die therapeute… Ik doe erg luchtig en stoer alsof ik hoegenaamd geen probleem heb. Maar als ik de telefoonhoorn neerleg zijn mijn handen warm en klam en blijf ik een hele tijd opgewonden ijsberen. Waarom? Omdat ik weet dat ik me ‘bloot’ zal moeten geven en daar word ik héél zenuwachtig van… En omdat ik me nu heb vastgelegd – ik kan niet meer terug.”
Marianne
De eerste keer reïncarnatietherapie: “De eerste keer dat mijn vriend me enthousiast vertelt over zijn reïncarnatiesessie ben ik zeer gereserveerd, maar wel geboeid. Wat eng dat iemand anders zich zomaar met zijn onbewuste roerselen kan bezig houden; ze kunnen hem wel weet ik niet wat aanpraten. Op een open dag ontmoet ik zijn therapeute. Het klikt tussen ons en ik maak een afspraak voor een sessie. Mijn ervaring zal me tenslotte in staat stellen om te kunnen oordelen. In mijn eerste sessie ervaar ik een aantal achtereenvolgende levens. Ik hoor stemmen zoals vroeger als kind en ik zie beelden als toen in mijn dromen. Mijn moeders onbegrip flitst door me heen, gevolgd door inzichten over mijzelf. Enkele maanden later stap ik het leslokaal van de SRN binnen. Mijn veel bewogen studie is begonnen.”
Anita
“Ik raak een beetje in paniek en denk: O jee, wat is mijn eerste keer? Is het dat boek van Shirley MacLaine waarin ze zo sappig over haar buitengewone ervaringen schrijft? Of andere boeken? Ik weet het even niet. Dat gebeurt me ook tijdens regressies, trouwens. Ik weet het niet. De eerste sessie die ik onderga heeft ‘ik weet het niet’ als belangrijke ingrediënt. Ik weet niet dat ik ‘dood ben’. Indrukwekkend zijn voor mij de sessies die ik bij anderen zie. Hun hevige emoties, ontladingen, ze raken me. Dan weet ik het! Ik wil dat ook kunnen. Ik word reïncarnatietherapeut. Nu ben ik het.
Lydia
“De eerste keer dat ik het doe is in Nederland, in mijn eigen huiskamer. Het is 1984. Rob heeft twee lessen reïncarnatietherapie gehad en wil op me oefenen. Dit is het begin van het opnieuw ontmoeten van wat ik eerder herkende in een boek. Mijn hart klopt warm en duidelijk in m’n borst als ik de titel lees: “You were born to be together”. Het is 1978. Het boek, geschreven door Dick Sutphen, leest als een roman. Ik besef dat ik de mensen om me heen altijd al herkende, dat ik de draad oppakte uit een gezamenlijk verleden. Ik wil hier meer over weten en besluit om naar Amerika te gaan, een workshop bij Dick te volgen. Dat is er echter nooit van gekomen……
Gerda
“De eerste grote reis in 1978. Ik kom er in India pas achter dat er vorige levens bestaan. In de tuin van een hotel, waar je met je busje kunt kamperen, staat een stel met van die oranje kleren. De kopjes, theedoeken, alles is oranje. Ze vertellen over vorige levens, karma, meditatie. Van gehoord, maar niet mee bezig. Zelfs deze reis ging niet naar India. Dat besluit kwam pas in Zuid-Turkije, een tentje aan het strand met mensen op de terugreis. Na India begon de boekenhonger. Het zou nog tien jaar duren voordat ik de opleiding tot reïncarnatietherapeut begon.”